چه کسانی متن نمایشنامه شین بدون سین را رد کردند و تصویب نکردند!؟
دفاع ابوالقاسم دهقان، مشاور هنری استاندار یزد از «شین بدون سین»
انجمن نمایش و گروه بازخوانی با ابوالقاسم دهقان، مناظره خواهند کرد؟
در کمال تعجب، متن نمایشنامه «شین بدون سین» برای اجراء و نماشنامه خوانی، توسط گروه بازخوانی ارشاد و انجمن نمایش یزد، رد شده است، متنی که سی سال پیش نوشته شده و ده سال قبل برای حضور در جشنواره تائید گشت، و اما گروه بازبینی «وقت»، اجرای آن را رد نمود، و اما سوال اینست: که چه کسانی و با چه سابقه و عملکردی، متن «شین بدون سین» را خوانده و بر اساس چه منطق و شناختی آن را رد نموده اند؟
در سه سال پیاپی و در سه جشنواره استانی، جایزه اول متن به نمایش های «پنجره های بی پنجره»، «در سکوت گذرگاه» و «مادر برایم قصه نگو» اهداء شد، ( سالهایی که نمایشهای آن پروفسور و مسخ و چشمها را باز کنید، نیز در جشنواره شرکت داشتند! و به منطقه رفته و با سرافکندگی و دست خالی از جشنواره منطقه ای برگشتند) و اما آیا کارنامه و نوشته های افراد گروه بازخوانی، برتر و بهتر از نویسنده نمایشنامه «شین بدون سین» بوده است و می باشد؟ و براستی! گروه بازخوان، سواد خواندن «شین بدون سین» را داشته است و دارد؟
ابوالقاسم دهقان، کارشناس و تحصیلکرده رشته تئاتر و فرماندار سابق تفت و مشاور فعلی هنری استاندار یزد، که در چند روز گذشته متن «شین بدون سین» را مطالعه نموده، از انسجام و سبک و قوت متن دفاع نموده و اعلام کرده که ضمن احترام به قانون ارشاد و انجمن نمایش، حاضر به گفتگو و بحث و مناظره با رد کنندگان «شین بدون سین» می باشد، و اما آیا جایی که منطق، درون حصار «برهان قاطع» پنهان است، می شود از اصول و اندیشه و آزادی صحبت کرد؟
تئاتر یزد، که سی سال است در حصار و چنبره گروهی خاص می باشد، در نهایت به کجا خواهد رسید و چرا با وجود همه امکانات و چند سالن مجهز، تئاتر یزد در ایران مطرح نبوده و نیست، و نماد و نمودی ندارد؟
بسیار خوشحال خواهیم شد تا دلایل رد و مجوز نگرفتن «شین بدون سین» را بدانیم و آنرا برای قضاوت در معرض دید خوانندگان و جامعه بگذاریم.
شین بدون سین امروز، همان شین بدون سی سال پیش است، و یکی از رد کنندگان پرادعای شین بدون سین، که اوج هنرش کپی کردن نمایش «خروس زری، پیرهن پری» بوده و ناگهان «بازخوان» و برررسی کننده شده است! و با «تفاخر» می گوید، متن را بازنویس کرده و امروز و امروزی بنویسید، مشخص است، که اصلا «شین بدون سین» را یا نخوانده و یا اینکه خوانده و نفهمیده است.
سالهاست صبر کرده ایم، بازهم صبر می کنیم تا مدیرکل جدید فرهنگ و ارشاد یزد بیاید، شاید کسی که می آید، قادر به بازکردن قفل های بسته هنر و فرهنگ یزد باشد. شاید... و اما شاید هم که قفلهایی بر قفل های موجود زده شود!
تبصره اول: عرصه تئاتر یزد چیزی که خیلی زیاد دارد «استاد» است و چیزی که خیلی کم دارد «هنرمند» است!
تبصره دوم: اینجا تنها دیاریست که در عرصه تئاترش، می توان بدون یادگرفتن و آموزش دیدن، «استاد» شد و یاد داد!
تبصره سوم: از «پنجره های بی پنجره» و «در سکوت گذرگاه» تا «عروسی ننه غلامحسین»
در درون قفس های تنگ و کوچک نیز باید «نفس» کشید و فریاد زد
مرتضی کوراغلی، کارگردان سالهای پیش نمایش های «پنجره های بی پنجره»، «در سکوت گذرگاه» و «مادر برایم قصه نگو» اینک بعد از عمل «فلب» و بر اثر پیشرفت و توجهات «ارشاد» و انجمن نمایش یزد، شده است کارگردان «عروسی ننه غلامحسین» و «علی هویدایی» بازیگر شیدا و آرمانگرای نمایش پنجره های بی پنجره، که «اقاقیا» را با خواستن در «سکوت» و «تاریکی» جستجو می کرد و «فریاد» می زد، و نقش آفرین «گدا» و «معتاد» و «گورکن» نمایش «در سکوت گذرگاه»، اینک در «عروسی ننه غلامحسین» به زبان و حرکتی دیگر مردم را می خنداند، و اما هنر تئاتر، اگر توانایی ارتباط با مردم را پیدا نکند، چگونه می تواند ماندگار و اثرگذار باشد؟

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا